Kraków, 23 sierpnia  

            Wielka bitwa pod Warszawą skończyła się druzgocącym zwycięstwem polskiem. Armia sowiecka, która dotarła aż pod bramy Warszawy została nie tylko pobitą, ale i rozbitą. Każdy następny komunikat sztabu generalnego wojsk polskich przynosi nowe dane o przebiegu działań wojennych i coraz wyraźniej rysuje rozmiary pogromu armii sowieckiej.

            Operacye wojsk polskich przeprowadzone ostały energicznie i brawurowo, na podstawie szeroko i genialnie nakreślonego planu.

            Bitwa rozegrała się na starym, historycznym terenie głównych zmagań orężnych z r. 1830/1. Wobec podobnej sytuacyi, dowództwo polskie zastosowało w ogólnych zarysach plan gen. Prądzyńskiego z r. 1831, polegający na ruchach skrzydłowych. Plan ten skazywał dywizye broniące Warszawy na rolę bierną obronną. Warszawa była punktem nieruchomy, była osią obrotową całego systemu ruchów.

            Główne atoli ochwytujące przeciwnika uderzenia nastąpiły na flankach.

            Grupa gen. Sikorskiego skoncentrowana w rejonie Modlina uderzyła wachlarzowato na północ i północny wschód w stronę Ciechanowa i Pułtuska. Po zażartych a zmiennych walkach grupa ta zajęła Ciechanów, a następnie, kontynuują swój atak, zdobyła Mławę i Pułtusk. Ruch ten odciął gron IV. Armii sowieckiej, skoncentrowanej koło Sierpca.

            Centrum pod Warszawą, po odparciu rosyjskich ataków pod Radzyminem, ruszyło a Wyszków.

            Natomiast grupa południowa z linii Dęblin – Kock uderzyła wielkim flankowym ruchem na Siedlce i Brześć. Obie te miejscowości zostały wzięte. Skutek tej operacyi jest ten, że abstrahując od zdobyczy materyalnej, postawiła resztki armii sowieckiej w możliwie niekorzystnem położeniu. Armia czerwona została porozrywana, pocięta na dzwona, rozbita na grupy, które utraciły wszelki kontakt i zdolność oporu. Odwrót odbywa się bezładnie i z dnia na dzień niknie zdolność bojowa armii przeciwnika. O ile pościg odbywać się będzie w dotychczasowem tempie, to armia sowiecka północnego frontu, jako taka, przestanie istnieć.

  „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, 25 sierpnia 1920 r.