15 VIII 1920. Niedziela

 Jest już teraz bitwa pod Warszawą. Dziś w nocy z naszych okien słychać było armaty i widać łuny. Urzędy, a raczej akta częściowo ewakuowano na zachód. Ale w biurze jest cudownie. P. Pietkiewicz, poczciwy, nudny jak flaki z olejem niedołęga, ewakuował się , jak i wielu innych wyższych urzędników. Giliczyński mnie powierzył cały wydział wydawniczo-prasowy i bibliotekę. […] Pracujemy pełną parą. Bibliotekę kazano nam na razie włożyć w paki do ewentualnej ewakuacji, ale porządkowanie wszystkich akt wydziału, druk „Dziennika Urzędowego” i przygotowanie książek do druku idzie zwykłą koleją w tempie raczej wzmożonym i sprężonym niż zwolnionym i rozluźnionym. Mam napisać broszurę o reformie rolnej do cyklu wydawnictw naszego wydziału. Wracamy co dzień z biura w jakimś wspaniałym nastroju, mimo, że miasto wygląda jak obozowisko albo targowica, pełne uchodźców, zwłaszcza ziemiańskich, spod najazdu bolszewickiego, pełne wozów, krów, owiec, koni, bryczek, ludzi.

Pogoda cudna, upały, nic nie wierzę, aby bolszewicy mieli wejść do Warszawy, choć są tuż, tuż…[…]

Maria Dąbrowska, "Dzienniki 1914-1945" (Warszawa 1998)