Dnia 7 lipca b.r. utworzyła się pod powyższym tytułem nowa instytucja mająca na celu zjednoczenie wszystkich stowarzyszeń kobiecych oraz kobiet, stojących poza stowarzyszeniami dla czynnego poparcia frontu zewnętrznego i wzmocnienia sytuacji wewnętrznej. S.N.K. podporządkowując się Radzie obrony państwa, stanowi organizację pomocniczą Komitetu wykonawczego służby obywatelskiej jenerała Hallera.

S.N.K. skupiła koło siebie 47 społeczno-zawodowych ponadpartyjnych stowarzyszeń i związków kobiecych, dzieląc się na następujące sekcje:

1) Rejestracji sił społecznych, obejmujących prócz Warszawy wsie i miasta prowincjonalne. Sekcja reguluje podróż i pobyt pracy, kierując osoby oddające się na usługi państwa, ku odpowiednim placówkom.

2) Sekcję propagandy w zakresie werbunku ochotników do wojska i kobiet do pracy społecznej oraz pracy dla żołnierza.

3) Sekcję gospodarczą, która organizuje zbiórkę bielizny, nawiązuje łączność ze szwalniami, pralniami i innemi zakładami, które chcą pracować dla wojska, a dokąd zwraca się osoby zaofiarujące swą pracę.

4) Sekcję opieki moralnej i społecznej nad żołnierzami, której celem urządzanie odczytów i wieców, wysyłanie do obozów książek, gazet, odezw i broszur, urządzanie kantyn na frontach i punktów sanitarno-odżywczych na dworcach dla rannych żołnierzy

5) Sekcję opieki nad rodzinami żołnierzy i nad uchodźcami. Sekcja ta wprowadza wozy, które mają towarzyszyć armji dla zabierania uchodźców, tworzy dla nich tak samo, jak dla żołnierzy punkty odżywcze po dworcach i miastach.

6) Sekcję finansową, obmyślającą sposoby i środki zbierania funduszów niezbędnych dla podtrzymania organizmu.

„Gazeta Warszawska” z 28 lipca 2010 r.