Przeciwko cenzurze wojskowej.

            Obiegają słuchy, iż dla prasy ma być wprowadzona prewencyjna cenzura wojskowa. Cenzura taka w wysokim stopniu krępowałaby prasę, a nie przyniosłaby żadnej korzyści tym , którzy po cenzurze wiele dobrego się spodziewają. Jeśli bowiem idzie o wiadomości z frontu, o ruchu wojsk i tp. To prasa dostatecznie jest czujna i dość posiada instrukcji pod tym względem, aby nie popełniać niedyskrecji. Jeżeli zaś wszelkie wiadomości, dotyczące wojskowości i tego, co do wojskowości jest zbliżone, mają być wzbronione, to wówczas niewiadomo, gdzie zacierają się granice dozwolonego. Czy np. wzmianka o harcach samochodów wojskowych jest przekroczeniem granicy, obowiązującej prasę? Czy pismom wolno, czy też nie wolno piętnować nieprawdziwych czynów poszczególnych wojskowych?

            Gdyby wolność prasy miała być kneblowana do tego stopnia, że wszystko, co ma związek z mundurem wojakowym, cieszyłoby się nietykalnością, to wówczas złą przysługę oddano by przedewszystkiem powszechnemu dążeniu do zespolenia wojska z narodem, wetkniętoby  klin między lud a wojska. A to chyba nie leży w interesie ani państwa, ani sfer wojskowych.

            Dlatego wierzymy, że pogłoski o cenzurze wojskowej pozostaną pogłoskami.

"Robotnik", 28 lipca 1920