Kraków, 8 września

            W ostatnich dniach przyniosły depesze wiadomość, iż głośny dziś już na całym świecie dzięki polityce Lloyd George'a burmistrz miasta Cork, nazwiskiem mac Sweeney, został wypuszczony na wolność. Stało się to dopiero po jego trzygodniowej głodówce, po licznych demonstracyach w całej Irlandyi prawic, a może nawet w przededniu agonii Sweeney'a.

            Kamienny upór Lloyd George'a złą oddał przysługę Wielkiej Brytanii, rozsławił bowiem po całym świecie jej imię, jako gnębicielki rwącego się do wolności narodu irlandzkiego.

            Pisma zagraniczne w ciągu trzech tygodni pobytu w więzieniu Sweeney'a zamieszczały wzruszające wprost fotografie, przedstawiające dziatwę irlandzką, błagające tłumnie pod murami kościołów o zdrowie, życie i wolność dla uwięzionego, który śmiercią głodową postanowił utorować sobie drogę do wolności.

            Gdyby Lloyd George odrazu był zgodził się na uwolnienie skazańca, zyskałby poklask całego świata. Uznanoby powszechnie wielkoduszność tego kroku. Tak się jednak nie stało. Sweeney opuszcza mury więzienia po trzech tygodniach moralnej i fizycznej udręki, ale opuszcza je jako irlandzki bohater narodowy, będący przykładem umiłowania wolności i wytrawiani dla swych ziomków.

            A przyczynił się do tego swą nieustępliwą polityką premier angielski.

            W związku z uwięzieniem Sweeney'a i ruchem rewolucyjnym, jaki ogarnął cały obszar Zielonej Wyspy, sprawa irlandzka znów wysunęła się na jedno z pierwszych miejsc wśród licznych zagadnień polityki wielkobrytańskiej. Podnosi się powszechny głos niezadowolenia z dotychczasowego stanu rzeczy i coraz głośniej rozlega się w Anglii żądania, aby raz nareszcie przystąpić do rozwiązania piekącej sprawy irlandzkiej.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 9 września 1920 r.