Warszawa, 13 sierpnia

            Z szeregu listów, nadesłanych z frontu z radością stwierdzają dzienniki że oddziały ochotnicze, które wyszły z Warszawy, stale wywiązują się znakomicie ze swego zadania. W szlachetnem współzawodnictwie ze staremi żołnierzami codziennie dokonują brawurowych czynów, pełnych tężyzny rycerskiej i rozmachu junackiego. Poznał dzielność naszych oddziałów ochotniczych i wróg. Z zeznań wziętych do niewoli jeńców i przejętych meldunków bolszewickich wynika, iż zasłużoną sławą cieszą się nasze zuchy w szeregach nieprzyjacielskich, bo zwą ich tam „otczajannyie czorty”.

            W środę zeszłego tygodnia kilka oddziałów ochotniczych zostało szczelnie otoczonych ze wszystkich stron. Bolszewicy specyalnie rzucili wszystkie swe rozporządzalne na tym odcinku siły, by zniszczyć ochotników. Przewaga nieprzyjacielska była dziesięciokrotna. Najbardziej doborowe pułki rosyjskie brały udział w akcyi, mając za zadanie doszczętne zniszczenie ochotniczych formacyi. W sztabie uważano otoczone odziały za stracone. Po kilku godzinach zaciętej walki ochotnicy pod dowództwem ppłk. Koca i major Sieranta rozerwali gęsto opasujących ich łańcuch, przedzierając się bagnetami na nowe nasze pozycye.

            Fakt powyższy jest jednym zaledwie z wielu czynów bohaterskich naszych oddziałów ochotniczych, które prowadzi w pole pułk. Zagórski (zajmuje obecnie jedno z naczelnych stanowisk na froncie, tworząc z nich dywizyę ochotniczą, która z dniem każdym krzepnie coraz bardziej i zajmuje już pierwszorzędne miejsce wśród naszych dzielnych jednostek bojowych.

„Ilustrowany Kuryer Codzienny”, 14 sierpnia 1920 r.