Warszawa 22 sierpnia

            (P.A.T.) Komunikat sztabu jeneralnego wojsk polskich z dnia 21 b.m.:

            Front północny: Wojska naszej I-ej armii, rozgramiając ostatecznie dywizyę XV-tą, armii sowieckiej, która zasłaniała odwrót przeciwnika, zajęły w zaciętych walkach Przasnysz, Szumsk i Mławę, zamykając w ten sposób ostatnią furtkę uciekającym w popłochu wojskom nieprzyjacielskim. Jednocześnie wskutek tego gros armii IV-ej sowieckiej i cały III-ci korpus jazdy zostały odcięte. Olbrzymia zdobycz w jeńcach i materyale wojennym, jaka wpadła w nasze ręce, ale mogła być dotąd obliczona. Zdobycz ta powiększa się z godziny na godzinę. Dla zobrazowania klęski armii północnej sowieckiej podaje się, iż sama tylko XVIII-ta dywizya piechoty w walkach dnia 21 b.m. Wzięła 5.000 jeńców, 16 dział i 135 karabinów maszynowych, oraz ogromne tabory. Wojska tej dywizyi i jej dowództwo zasługują na specyalne uznanie. Równocześnie oddziały pomorskie, posuwając się wzdłuż granicy niemieckiej, zajęły Działdowo, zamykając w ten sposób pierścień nasz i od północy.

            Front środkowy: Armia frontu środkowego kontynuują pod osobistym kierownictwem naczelnego wodza zwycięski swój pochód w kierunku północnym. Dnia 21 b.m. zajęły Zambór i Mazowieck. Przekroczona została również linia Narwi, na południe od Białegostoku w rejonie Mieleńczyc. Na północny zachód od Wysokolitewska IV-ta brygada jazdy napotkała na grupę nieprzyjacielskiej ciężkiej artyleryi, która według zeznać jeńców była przeznaczona do ostrzeliwania Warszawy. Grupę tę szarża konna zupełnie rozbiła, zdobywając 22 ciężkiego kalibru działa i przeszło 100 wozów. Wzięto przy tem kilkuset jeńców. Przechwycona rozkaz XXI-ej dywizyi sowieckiej, który nakazał spalenie taboru, posadzenie piechoty na konie taborowe i przyśpieszenie w ten sposób odwrotu.

Czas, 24 sierpnia 1920 r.