Warszawa, 7 sierpnia (PAT). Rada ministrów w dniu 5 bm. uchwaliła ogłosić następującą odezwę:

Ojczyzna w niebezpieczeństwie! Polacy! Rozejm proponowany przez Polskę rządowi sowietów został odrzucony w niegodny sposób. Używając wybiegów, zmieniając dowolnie depeszę, nie pozwalając Polskiej delegacyi porozumiewać się swobodnie z rządem polskim, rząd sowietów rokowania przewlekał, by je w końcu unieważnić. Wróg zaborczy, wróg najeźdźca, wróg niosący ze sobą niewolę narodu, ufa, że zdobędzie Warszawę naszą stolicę i że w Warszawie podyktuje Polsce pokój zwycięski. Pragnie powtórzyć rzeź Pragi. Polacy! Rząd Obrony Narodowej, Rząd demokracyi polskiej, Rząd chłopów i robotników, wzywa cały naród polski, do walki w obronie ogniska domowego, w obronie chaty chłopskiej, w obronie pracy i wolności obywatelskiej, wzywa do walki świętej, w obronie wolności i niepodległości ojczyzny. Naród jednoczy się ze swoim żołnierzem, wojna narodowa zaczyna się u progu Warszawy, wzywający cały naród do broni, rząd polski ogłasza całemu narodowi cywilizowanemu, że che pokoju i zgody z sąsiadami i gotów był dać wszelkie z honorem narodu i jego zdolnością do życia niepodległego złączone gwarancye, iż ziemi cudzej nie pragnie, że dąży do sprawiedliwego i trwałego pokoju.

Dzisiaj niech wie Europa, niech wie świat cały, że najazd bolszewicki w odpowiedzi na to gotuje się do spełnienia na Polsce zbrodni gwałtu równej zbrodni tyranów z XVIII wieku, którzy rozdarli Polskę, pod płaszczykiem rewolucji socyalistycznej. Wróg morduje socyalistów polskich, gotowych do pokoju demokratycznego. Pod maską robotniczych i komunistycznych haseł idą jenerałowie carscy na Polskę, aby ją przedewszystkim obrabować i złupić, a potem rzucić na pastwę rządu mniejszości znikomej, opartej o rosyjskie bagnety. Czerwona armia chce zrobić z Polski pustynię podobną do Rosyi dzisiejszej. Rząd postanowił bronić Polski do ostatniego kawałka ziemi ojczystej.

Rozkazujemy naszej armii, rozkazujemy każdemu żołnierzowi, aby walczył nieustraszenie, aby przy pomocy chłopa, robotnika i wszystkich żywiołów patriotycznych nie ustępował chyba na wyraźny rozkaz wodza. Stolica  nasza patryotyczna Warszawa musi dać próbę męstwa i wytrzymałości wobec wroga. Warszawa musi się bronić. Nie damy się najazdowi wroga, brońcie świętego prawa narodu polskiego do niepodległości, prawa, bez którego niema cywilizacji europejskiej, niema wolności ludzkiej. Krew nasza, siły nasze, walkę naszą dla ojczyzny drogiej. Do  broni Polacy!

Warszawa, 5 sierpnia 1920.

W. Witos, I. Daszyński, L. Skulski, E. Sapieha, J. Lesniewski, W. Grabski, S. Nowodworski, M. Rataj, T. Poniatowski, Chrzanowski, Bartel, Siesłowicz, Narutowicz, Pepłowski, Chodźko, Śliwiński, Heurich, Kucharski.

"Czas", 8 sierpnia 1920