Kraków, 13 sierpnia

            Nieoceniony gość zawitał na łamy „Neue Freie Presse”. Nasza stara „przyjaciółka” z ulicy Fichtego, tępiąca od niewielu dni ostrze swej tradycyjnej ku nam nienawiści zamieściła na swych szpaltach artykuł Tadeusza Rittnera p. t. „Krwawiąca się Polska”.

            W słowach tętniących uczuciem i siłą, maluje nasz znakomity dramaturg położenie polityczne, w jakim się dziś znalazła Polska, walcząca zawsze i wszędzie za cywilizacyę i te idee, którym dziś wydał bolszewizm śmiercionośną walkę.

            „Nie o nas, ale o was już dziś chodzi – woła donośnym głosem Rittner do całego cywilizowanego świata – sprawa polska jest waszą sprawą. A przecież… Nikt nie chce uznać wojny, prowadzonej przez Polskę, za swoją wojnę; nikt nie chce iść za nią „ramię przy ramieniu” przeciw potędze, która niesie niebezpieczeństwo nie tylko na państwo nad Wisłą, lecz na całą kulę ziemską”.

            Jakże śmiesznie brzmią wobec tego zarzuty, czynione od niedawna Polsce przez świat z racyi jej rzekomych imperyalistycznych tendencyi, nie cofających się nawet przed „przedłużaniem wojny”, o których autor wspomina na wstępnie swego artykułu i że wielokrotnie ponawiane obietnice szybkiej, moralnej pomocy od naszych sprzymierzonych i to o ile możności nawet przed zawarciem pokoju jak się z bolesną ironią wyraża Rittner.

            W słowach jego nie ma dla polskiego czytelnika niczego nowego; czytającemu Niemcowi może rozwidnią trochę w głowie, choć trudno się oprzeć żalowi, że tak późno…

                  „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, 13 sierpnia 1920 r.